bu yazıyı bir yerde okudum çok hoşuma gitti sanırım sizde hak verirsiniz ben ann e olmasamda gördüğüm annelerden biliyorum
>Anne olmadan önce...
>Gece ne kadar geç yatacağım ya da sabah ne kadar geç kalkacağımı
düşünmezdim.
>Dişlerimi fırçalar, saçlarımı uzun uzun tarayabilirdim...
>İçki içmenin ne kadar keyifli olduğunu, bir şey düşünmeden
sızabilmenin, hatta kesintisiz, düşüncesiz uyuyabilmenin kıymetini
bilmezdim.
>Evimi her gün temizlerdim. Hatta süsler, püsler, küçük dekorasyon
oyunları yapardım.
>Evimi dağıtacak şeylerin küçük oyuncaklar, yırtık kağıtlar olacağı
aklıma bile gelmezdi...
>Saksılarımın zehirli olup olmadığını düşünmemiştim bile. Ya da banyoda
duran el sabununun bir içecek gözüyle görülebileceğini...
>
>Anne olmadan önce...
>
>Üzerime bu kadar işeneceğini, kusulacağını ve daha da ilginci bundan
rahatsız olmayacağımı bilemezdim. Gaz çıkartmanın eğlenceli tarafını
göremezdim.
>
>Anne olmadan önce...
>
>Ağlayan bir bebeği aşısı yapılsın ya da test için kan alınacak diye
böğüre böğüre kucağımda sıkabileceğimi bilmezdim. Ağlamaklı gözlere bakıp
ağlayabileceğimi, minik bir tebessümden büyük mutluluklar
yaşayabileceğimi düşünemezdim.
>Saatlerce uyuyan bir bebeği seyretmek için uyanık kalabileceğimi...
>
>Anne olmadan önce...
>
>Kalbimin vücudumun dışında bir yerlerde olabileceğini...
>Aç bir bebeği doyurmanın insanın ruhunu nasıl doyurabildiğini..
>Bir anne ile çocuğunun arasındaki bağın göbek bağından çok daha sağlam
olduğunu...
>Bu kadar küçük bir bedenin bu kadar büyük bir huzur verebileceğini...
Düşünemezdim.
>
>Anne olmadan önce...
>
>Bütün bir gece boyunca, hatta geceler boyunca her şeyin yolunda gidip
gitmediğini kontrol etmek için 10 dakikada bir uyanacağıma...
>Kapılardan nefes sesi dinleyeceğime...
>Başkasının öksürüklerinin ciğerimi parçalayabileceğine...
>Bir insan öpücüğünün kesilen parmağımın acısını dindirebileceğine...
>
>İnanamazdım...
Anasayfa 
