epidural anestezi etkili mi?

Epidural Anestezi Etkili mi?

DoğumEpidural anestezi ya da bilinen adıyla 'ağrısız doğum', doğum sırasında veya sezaryen esnasında ağrı hissini ortadan kaldırmak için kullanılan özel bir bölgesel anestezi yöntemi. Genel anesteziden farklı, çünkü anne adayı doğum anında ağrı hissetmeden etrafında olanları tümüyle algılayabiliyor.

Doğum anını yaşamak isteyen anne adayları, genelde epidural anesteziyle doğum yapmak istiyor. Çünkü bu sayede bebeğini ilk gören şansına da sahip olabiliyorlar. Ancak epidural, iğnenin yapıldığı yer itibariyle (iğne bel bölgesinden yapılır) büyük uzmanlık gerektiriyor ve herhangi bir aksilikte büyük sorunlara yol açabiliyor. Epidural anestezi annenin istemediği durumlarda uygulanmıyor, ancak doktorun uygulanmasını uygun gördüğü durumlar da var. Her iki halde de bu yöntemle doğum yapan anneler bizlerle yaşadıklarını paylaştı.

"Başka bir seçeneği düşünmedim bile"
Ankara'da yaşayan 28 yaşındaki Mehtap Tuna'nın 13 aylık bebeği Neva çok haylaz. Epiduralli doğum sonrasını "Bir şişe şarap içmişim gibi" diye tarif ediyor. "Hem neşeliydim hem başım dönüyordu."
Mart ayına geldiğimizde heyecanımız kat kat arttı. Yaklaşık 8-9 mart gibi kızımın doğmasını bekliyorduk. Beklenen tarih geldi, ama kızım gelmek bilmiyordu. Herşey yolunda göründüğü için kontrollerimizi sıklaştırıp beklemeye devam ettik. derken 15 mart sabahı yataktan dahi kalkmadan suyumun geldiğini gördüm. Bir telaş, bir heyecan beklemeye başladık. Bu arada ne sancı vardı ne de doğumun başlaması için gerekli olan açılma. Suni sancı vermeye başladılar, Saatler geçmesine rağmen suni sancı da bir işe yaramadı. Suyum geldiği için yataktan kalkmam yasaktı. Hem meraklıydım hem de beklemekten canım sıkılmaya başlamıştı, "istersen sezaryene alalım" dediler. Ben hep normal doğuma hazırlamıştım kendimi, ama beklemekten canım sıkıldığı için kabul ettim. Nasıl bir anestezi İstediğimi sordular. Genel ya da epidural seçeneğim vardı. Seçim bana aitti!! Nasıl olacağını anlattılar ve ben epiduralli sezaryen olmayı istedim.

Konforlu bir doğum
Eşimle az sonra görüşmek üzere vedalaştık, Benim heyecanım çeneme vurmuştu! Habire gülüyor, şakalar yapıyordum. Güle oynaya ameliyathaneye girdik.
Yan yatırma pozisyonunda belime katater takmaya başladılar, Bir yandan da anlatıyorlardı : "Bacağında hafif bir elektrik çarpması hissedebilirsin. Şimdi takılıyor" diye. Ben bu işlemlerde ne bir acı, ne de işlemin yapıldığına dair bir şey hissettim. Her şey yolundaydı ve ben çok rahattım. Doktorum geldi. "Ne zaman keseceksiniz beni?" diye sorduğumda çoktan başladıklarını söylediler. Birkaç dakika sonra o mucize, içimde kıpırdanıp duran kızım bana 'merhaba' dedi. Ben de ona 'hoşgeldin'. ilk muayenesinin yapıldığını gördüm. Bu arada benim dikişlerim atılıyormuş. Sonra kızımı babasına götürdüler. Beni de 10 - 15 dakika içinde odama aldılar ve kızımı emzirmeye başladım. Acemiydim, heyecanlıydım, her tarafımda serumlar, kablolar vardı. Ameliyathaneye girmemle çıkmam yaklaşık yarım saat sürdü. 5 saat sonra yürümeye başladım. Ertesi gün akşam taburcu oldum. Evime geldikten sonra banyomu yaptım. Tansiyon, baş ve bel ağrısı gibi yan etkilerin hiçbiri bende olmadı. Yalnızca ilk bir hafta dikiş yerlerimde hafif bir sızı, bir de kas ağrısı vardı. Ağrı kesici bile kullanmadım. Tekrar hamile kalırsam yine epiduralli sezaryenle doğum yapmak isterim. Kızım da çok iyi, hala emziriyorum, hala ilk doğduğu an gözlerimin önünde...
("Mehtap'ın yorumu")
"Genel anestezi bana hep korkutucu gelmişti, çünkü hem uyanma zamanı kişiden kişiye değişiyor hem de emzirmek önemli. Bir de doğum sırasında kızımın ilk çığlıklarını duymak istedim."

--------------

"Moralim bozuktu, uyanık olmak istemedim"
Isparta'da oturan 31 yaşındaki borsa uzmanı Filiz Doğu'nun 6 aylık ikiz oğulları var. İkizlerini doktorların ısrarları üzerine epidural anesteziyle dünyaya getirdi, ancak doğum sonrası büyük sıkıntılar yaşadı.
Hamilelik sevinci, korkusu, telaşı yaşarken, ikinci kontrolümde ikiz bebeklerim olacağını öğrendik. Eşim ve ben karşılıklı uzun uzun sessizce bakıştık, inanamadık. Hamileliğimin ilk dönemlerinde hiçbir problem yaşamadım. Yaz hamilesiydim ve bol bol gezdim, ilk dönemler beni rahatsız etmiyordu büyüyen karnım, ama doktorum hızla büyüyecek olan bebeklerin ileriki dönemlerde riskli olabileceğini, ikiz gebeliklerin genelde erken doğum riskiyle karşılaştıklarını ve doğumun sezaryenle yapıldığını söyledi. Doktorumla amacımız bebekler için tehlikeli sayılan 32 haftayı doldurmaktı. Sezaryen konusu beni hiç korkutmadı. Çünkü duyduğum herşey olumluydu.32. haftamıza girdiğimizde ben iyice ağırlaştım. Bir akşam kendimi çok yorgun hissettim, yemeğimi yedim hemen odama geçtim. Biraz dalmıştım ki, hızlı bir şekilde suyum boşaldı. Hemen banyoya koştum, çok panikledim, çünkü doğum için daha erkendi. Suyum hızlı bir şekilde boşalmaya devam etti, eşime haber verdim ve hemen hastaneye gittik.

Aksilikler üst üste geldi
ilk defa hamileliğim boyunca korktuğumu hissettim. Hastanede 8 gün tedavi gördüm doğumun geciktirilmesi için. Ultrason kontrollerimde bebeklerin daha küçük olduğu ve risk içerdiği söylendi. Suyum gittikçe azalıyordu ve bir olumsuzluk daha vardı: Küvezler doluydu ve bebeklerim için operasyon yapılması gerekirse yapılamayacığını söylediler. Bir an önce küvezi olan bir hastaneye ulaşmam gerekiyordu. Yoğun uğraşlardan sonra Antalya'ya sevk edildim. Isparta'da 8 gün boyunca hastanede olmak psikolojimi çok olumsuz etkiledi. Antalya'ya sağ salim ulaştık, ama su kaybım devam ediyordu. Doktor, bebeklerimin sağlıklı kilolarında normal denecek seviyede olduklarını söyleyip bana moral verdi. Birkaç zaman sonra sancılarım başladı ve doktorum artık beklenecek bir şey kalmadığını saat 19:00'da beni sezaryene alacağını söyledi. Ben çok sevindim, çünkü çok yorulmuştum ve doğum sancısı çekiyordum. Bana nasıl bir anestezi istediğim soruldu. Ben moralimin bozuk olduğunu, uyanık olmak istemediğimi söyledim. Bir an önce uyumak ve her şey bittiğinde uyandırılmak istediğimi belirttim.

EpiduraL konusuı ısrarcı davrandılar
Anestezi uzmanları genel anesteziyi önermediklerini, epiduralin yan etkilerinin olmadığı ve daha rahat bir ameliyat olacağını söylediler ve 5 dakika bu konuda karar vermem için bana izin verdiler. Ben istemedikçe uzmanlar epidural konusunda ısrar ettiler, konuyu uzatmamak için kabul ettim. Belimden vurulacak iğne için biraz endişeleniyordum, ama acı vermedi, ilk olarak bebeğim Efe dünyaya geldi. Çok tatlıydı, ikincisini almak için epey uğraştılar. Sonunda Emre de dünyaya 'merhaba' dedi. Beni odama aldılar ve bir süre sonra ağrılarım başladı, Ağrı kesiciler kesemedi ve 2 gün boyunca başımı bekleyen anneciğimin elini sıkarak gözümü bile kırpmadım. İyileşmem için ayağa kalkıp yürümem gerekiyordu. Bu benim için çok zordu, ama başardım. Bebeklerim 1,650 ve 2,200 gram olarak dünyaya 1 geldiler. Emre'de solunum problemi olduğu için küvezde biraz uzun kaldı. Artık memleketime, evime, yakınlarıma ve arkadaşlarıma kavuşmak istiyordum. Ama tam çıkarız derken, bebekler sarılık tedavisi görmeye başladılar. Tedavimiz bitince eve geldik. Bebeklerim hastaneden mikrop kaptıkları için 1 ay İsparta'da tedavi gördüler. Çok zor dönemlerdi. Benim eve geldikten sonra ağrılarım oldu, belimi tam dik tutamıyordum. Biraz düzeldi ama bu sorun bende hala mevcut. Dik durmam için bedenimi çok fazla arkaya itmem gerekiyor.

(Filiz'in yorumu')
"Bedenimde çok bariz bir bozulma yok, ama ; beni tanıyan herkes kambur durduğumu söylüyor. Ayrıca omuzlarım ve belim çok ağrıyor. Uzun süre aynı hareketi yapamıyorum. Genel olarak herkes epiduralden memnun, ama ben çok büyük sıkıntılar yaşadım ve hala yaşıyorum."

--------------

"Ameliyathanede İşler Planladığımız Gibi Gitmedi"
Değer Kılınçarslan Dinç bankacı, 26 yaşında ve Eskişehir'de yaşıyor. Bebeği Doruk 6 aylık. Doğumunun epidural - sezaryenle olmasına karar verdi, ama ameliyathanede işler dü şündüğü gibi gitmedi.
Son aya kadar epidural yöntemiyle normal doğum yapmak istiyordum. Böylece hem doğumun yarattığı o acıyı yaşamamış (ya da en aza indirmiş) hem doğum sonrası sezaryenle olan ağrıları kolayca atlatmış olacak hem de bebeğimi bir
an önce emzirebllecektim. Doğum sonrası toparlanmam daha kolay ve kısa
olacaktı. Benim için asıl önemlisiyse; bebeğimin doğum anını yaşayabilecek, onu ilk gören ben olacaktım. Onun ilk çığlıklarına şahit olacak, ona ilk 'merhaba' diyen yine ben olacaktım. Fakat bebeğimin 4 kilo civarında olması ve benim ilk bebeğim olduğu için çatımın dar olması bizi son günlerde sezaryene yöneltti. Onun için en sağlıklısının sezaryenle doğum olduğuna karar verdikten sonra doğumun bu sefer de epidural -sezaryen olmasını istedim. Kararımı vermiştim. Her şey gerektiği gibi gidiyordu.

Bana epidural anestezi yöntemi uygulanamadı
Bebeğime kavuşacağım o an geldiğinde ameliyathanede işler planladığımız gibi gitmedi. Epidural iğnesini belimde 4 ayrı yerden denemelerine rağmen (doğumdan sonra bu yerler ağrı yaşamama sebep oldu) başarılı olunamadı ve daha fazla canımı yakmamak için beni genel anesteziye aldılar. Böylece maalesef hiç istemediğim bir şey gerçekleşti ve doğum anını yaşayamadığım gibi, bir de üstüne üstlük bebeğimi en son gören de ben oldum. Anne adaylarına kendi hikayemden vermek istediğim mesaj şu: Eğer ben, bana epidural yönteminin uygulanamayacağını bilseydim, hiçbir zaman normal doğum yapmak istemezdim. Çünkü benim için doğum sancıları sezaryen ağrılarından çok daha korkutucu, ikinci bebeği de düşünüyorum ve onun da tereddüt etmeden sezaryen yöntemiyle doğmasını istiyorum. Bana epidural uygulanamamasının nedeni; kemik yapımın ince olması (bunun sizin ince bir yapıya sahip olmanızla hiçbir alakası yok, kemikleriniz ince ama siz kilolu olabilirsiniz) ve hamilelik döneminde fazla kilo almamdı. Bu durumda epidural yöntemiyle doğumun riske girdiğini gördüm. Sadece epidural ile doğum yapmaya karar vermek yetmiyor. Bu kararı verdikten sonra doktorunuzun da sizin bu duruma uygun olup olmadığınızı belirtmesi gerekiyor.

------------------

"Bebeğimi Yanağından Öptüm"
Devlet memuru olan Ezgi Koşan Ankara'da yaşıyor ve 25 yaşında. Bebeği Yaşar 8 aylık. Epiduralli doğum konusunda doktoru onu ikna etmiş ve kendisi verdiği karardan son derece memnun. 39. haftamız bitmek üzereydi, ancak ne sancı vardı ne de başka bir doğum belirtisi. Her geçen gün bunaltıcı ağustos sıcakları "Ben nasıl doğum yapacağım?" korkusuyla birleşiyordu. Doktorum ve ben normal doğum olması konusunda hemfikirdik. Ancak son muayenede bebeğin kilosu iri ve benim de çatım basık çıkınca, ertesi gün sezeryana girmeme karar verdik. Ben genel anestezi olsun istedim, ama doktorum epiduralle iyileşme sürecinin çok daha hızlı olduğunu söyledi. Korkarım ve paniklerim diye düşündüğümden, bu fikri eşimin de ameliyata girmesi koşuluyla kabul ettim.


İlk Gün Dalgınlık ve Uyku Hali Vardı
Ameliyat sabahı daha odama bile bakamadan hemşire geldi. Her teknik terim beni korkutuyordu. O kadar ki hemşire "Lavman yapacağız" dediğinde "Acıyacak mı?" diye sordum. Tabii ki acımadı. Sonra buz gibi ameliyathaneye girdim. Bebek ölümleri vakaları çok yakın bir geçmişte
olduğu için eşimi almadılar ameliyata. Toplu iğne acısı kadar bir sızıyla katarer takıldı. Benim hareket kabiliyetim kaybolmamış yalnızca hissizlik oluşmuştu. Yapılan testlerle acıyı hissedip hissetmediğim kontrol edildi, idrar sondası takıldı. Bana olup biteni hissedeceğim, bu nedenle ani hareketler yapmamam söylendi ve ameliyat başladı. Bir ağırlık o bölgede çalışıyordu, ama ben önümdeki perdeden dolayı bir şey görmüyordum. Anestezi uzmanlarından biri beni lafa tutuyordu, sonra oksijen maskesi taktığımı ve bacaklarımın arasından bir su şırıltısının akıp gittiğini hatırlıyorum, sonra bebişimi gördüm. Getirdiler ve onu yanağından öptüm, sonra tatlı bir mahmurluk oldu. Bu arada dikişlerim atıldı. Yanımdaki sedyeye geçmek için ayağımı atmaya çalıştığımı ve "Dur dikişlerin açılacak" dediklerini hatırlıyorum. Ne idrar sondasını ne de dikişleri hissettim. Akşam üstü yürümeye başladım. O aşama gerçekten zordu, bıçak saplanması gibi hisler yaşadım. Tuvalete bile annemsiz gidemiyordum. Eğilmek, oturmak, gülmek, öksürmek bir işkenceydi. Hava bunaltıcı sıcaktı ve su içemiyordum. ilk gün tatlı bir dalgınlık ve uyku hali vardı. Bebeği bile hemşire söyleyince emzirdim.


Konforlu Bir Operasyondu
Ertesi gün taburcu oldum. 15 gün sonra, dikişlerimin bazen acıması dışında büyük bir sıkıntı yaşamadım. Ama bel ve baş ağrım hiç olmadı. Kesinlikle konforlu bir operasyondu ve çok şükür oğlum da sağlıklıydı. Şu an doğumun üzerinden 8 ay geçti. Dikişlerim pembeliklerini yeni yeni yitiriyor, ama hala göbeğim var maalesef. Ben, şartlar sezaryeni gerektirdiği durumda, herkese kesinlikle epiduralli sezaryeni öneririm